Mazepa (1969)

„Okrucieństwo to właściwy klucz do tej sztuki” – powiedział o dramacie Słowackiego reżyser. Gustaw Holoubek usunął konteksty historyczne i narodowe, aby bohaterowie nie mogli szukać w nich wytłumaczenia dla swojego postępowania. Ich działania są przede wszystkim motywowane psychologicznie. Targają nimi emocje. Ulegają uczuciom, z których najsilniejsze to pycha i gniew. Holoubek mówił o postaciach tragedii, że są przerażające w swojej pierwotnej naturze.

Posępny nastrój potęgowała sceneria telewizyjnego studia.
Zamiast rozbuchanych barokowych form – surowe mury, na które cień rzucają rachityczne konary drzew. Już pierwszy monolog nieszczęśliwego syna Wojewody – Zbigniewa, złączonego uczuciem z macochą, brzmi, w skupionej interpretacji Jerzego Kamasa, jak złowieszczy wstęp do wydarzeń mających rozegrać się na zamku... [NInAteka]





Autor sztuki: Juliusz Słowacki
Tytuł oryginalny: „Mazepa. Tragedia w pięciu aktach”
Produkcja: 1969
Premiera TV: 17 luty 1969

Reżyseria:


Muzyka:
brak informacji


Obsada:
Wojewoda

Amelia, żona wojewody

Król Jan Kazimierz

Mazepa, dworzanin króla

Zbigniew, syn Wojewody z pierwszego małżeństwa

Kasztelanowa

Chmara, dworzanin Wojewody

Chrząstka, dworzanin Wojewody

Mnich



IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)


02.180630

(POL) polski,


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz