Elżbieta królowa Anglii (1984)

Blisko półwiecze rządów królowej-dziewicy było czymś tak wyjątkowym, że ukuto dla niego specjalną nazwę: czasów elżbietańskich. W epoce, kiedy nikomu nie śniło się o emancypacji, Elżbieta budziła podziw nie tylko swą nietuzinkową urodą, lecz także niepospolitą inteligencją (władała pięcioma językami), siłą charakteru i zmysłem politycznym. Nigdy nie wyszła za mąż i - jak wieść niesie - do końca życia zachowała cnotę.

Nie znaczy to bynajmniej, że była kobietą oschłą i nieczułą. Miała licznych faworytów (najsłynniejszy z nich to hrabia Essex) i pretendentów do ręki (m.in. król Hiszpanii Filip II). Afekt do tych pierwszych starannie jednak ukrywała przed światem, z tymi drugimi zaś nie chciała dzielić się władzą.

Autor sztuki: Ferdynand Bruckner (rzeczywiste: Theodor Tagger)
Tytuł oryginalny: "Elisabeth von England" (1930)
Przekład: Zbigniew Krawczykowski
Produkcja: 1984
Premiera TV: 12 listopad 1984

Reżyseria:

Laco Adamik

Muzyka:

brak informacji

Obsada:

Teresa Budzisz-Krzyżanowska

Elżbieta

Marek Walczewski

Filip II

Jan Frycz

Essex

Henryk Machalica

Cecil

Zdzisław Wardejn

Bacon

Andrzej Szalawski

Walshingham

Lech Ordon

Coke

Bogusz Bilewski

Suffolk

Antoni Pszoniak

Gresham

Halina Drohocka

Lady Anna

Krystyna Wachelko-Zaleska

Mary

Barbara Bursztynowicz

Izabella

Krzysztof Wieczorek

Espinoza

Józef Onyszkiewicz

Ojciec Mariana

Teodor Gendera

Lord

Krzysztof Kalczyński

Lord

Edward Rauch

Lord

Edward Sosna

Lord

Grzegorz Wons

Lord

Jolanta Czaplińska

 -

Barbara Dembińska

 -

Ewa Węglarz

 -

Tomasz Grochoczyński

 -

Henryk Łapiński

 -

Aleksander Machalica

 -

Bogusław Sar

 -

Roch Siemianowski

 -

Andrzej Bryg

 -

Jarosław Grądek

 -

Waldemar Izdebski

 -

Dariusz Jakubowski

 -

Wiesław Małachowski

 -

Janusz Rymkiewicz

 -

Adam Ferency

Northumberland

Piotr Machalica

Mountjoy

Tomasz Budyta

Southampton

Michał Bajor

Plantagenet

Marian Czyżewski

 -

Notatki:
Napisany w 1934 roku dramat "Elżbieta, królowa Anglii" przyniósł mu światowy rozgłos. Pisarz zawdzięczał go głównie znakomitemu opanowaniu rzemiosła (soczyste dialogi, wyraziste i bogate psychologicznie postaci, symultaniczne prowadzenie akcji) oraz umiejętnemu tasowaniu faktów historycznych i dopasowywaniu się do aktualnych mód intelektualnych. Stanowczo nie był natomiast typem myśliciela, porażającym głębią refleksji na temat władzy, samotności, przemijania, czy odwiecznego konfliktu między racjami serca i rozumu. Nie dziwi więc, że popularność "Elżbiety"z upływem czasu malała. Sławny ongi dramat zachował jednak ukryty potencjał, który w rękach wytrawnego reżysera może ożywić ten już dziś nieco anachroniczny tekst. Owym potencjałem są role, dające ogromne możliwości aktorom. Bezbłędnie dostrzegł to i wykorzystał Laco Adamik, realizując w 1984 roku blisko trzygodzinną, telewizyjną adaptację sztuki Brucknera. [PAT]


IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)


05.190115

---

(POL) polski,

---