W małym dworku (1970)

W małym dworku to najczęściej wystawiana sztuka Witkacego. Napisana w 1921 roku, wydana dopiero w roku 1948, ale grana jeszcze – trzykrotnie – za życia autora. Przyczyną jej popularności jest zapewne prostota (w porównaniu z innymi dramatami Witkacego). Nie ma tu filozoficznych czy historiozoficznych dysput.


Jedyny artysta w gronie bohaterów, poeta Jęzory Pasiukowski, jest potraktowany z łagodną ironią, a cała zabawa polega na rozmontowaniu konwencji psychologicznego dramatu rodzinnego, którego korzeni należałoby szukać u Ibsena, bezpośredniej zaś inspiracji w popularnej w międzywojniu sztuce Tadeusza Rittnera W małym domku.

Akcja rozgrywa się w wiejskim majątku. Bohaterami są owdowiały dziedzic Dyapanazy Nibek, jego córki – Zosia i Amelka, kuzyn Jęzory, kuzynka Aneta, oficjalista Kozdroń, pracownicy majątku. Wszystko byłoby tak jak w wielu sztukach międzywojennych, gdyby nie widmo Anastazji Nibek, które pojawia się we dworze. Widmo nie dość, że pije kawę i wiśniówkę, to jeszcze nie pojawia się po to, by ujawnić skrywaną prawdę (jak by się należało spodziewać), ale żeby pokazać, że prawd jest kilka. Jak umarła Anastazja? Na raka czy zastrzelona przez męża? Kogo kochała? Męża, Jęzorego czy Kozdronia? Wszystkie warianty są prawdziwe... [NInAteka]





Autor sztuki: Witkacy (Stanisław Ignacy Witkiewicz)
Tytuł oryginalny: „W małym dworku”
Produkcja: 1970
Premiera TV: 25 maj 1970

Reżyseria:


Muzyka:
brak informacji


Obsada:
Anastazja Nibek

Diapanazy Nibek

Zofia

Amelka

Ignacy Kozdroń

Józef Maszejko

Jęzory Pasiukowsko

Aneta Wasiewiczówna

Kucharka



IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)


05.180701

(POL) polski,




Brak komentarzy:

Prześlij komentarz