O przemyślności kobiety niewiernej (1994)

„Sześć opowieści z Boccaccia wziętych”
(podtytuł)

Ze stu opowieści "księgi dziesięciu dni" autorzy adaptacji telewizyjnej wybrali sześć nowel. Główną postacią w sztuce jest sam Boccaccio - w kilku postaciach: jako narrator, sąsiad-kochanek, cyrulik, dworzanin, sędzia, wędrowiec...
To on przedstawia wszystkie zacne białogłowy, których największą cnotą jest szczodrość w miłości. On w swoich kolejnych wcieleniach pomaga "przemyślnym kobietom" wodzić mężów za nos, oszukiwać ich, drwić z niebotycznej głupoty. Wielkie damy, mieszczki bogate i biedne, i kobiety zupełnie niskiego stanu okazują się równie biegłe w stosowaniu sprytnych wybiegów, które pozwalają im wyrwać się spod mężowskiej kurateli i ukarać partnerów zbyt opieszałych w spełnianiu małżeńskich powinności. Czy jednak mężowie owi sami nie korzystają z życia? Boccaccio-Gajos porozumiewawczo uśmiecha się do widzów. Dowcipne, świetnie zagrane, barwne widowisko. [PAT]



Autor sztuki: Giovanni Boccaccio
Tytuł oryginalny: "Decameron"
Przekład: Edward Boyé
Produkcja: 1994
Premiera TV: 26 wrzesień 1994

Reżyseria:


Muzyka:
(opracowanie muzyczne)

Obsada:
Boccaccio

Gianello

Peronella

Beatrycze

Egano

Żona

Mąż

Służka

Żona

Mąż - Mnich

Szewcowa

Szewc

Żona

Mąż

Córka



Notatki:
"Dekameron", cykl nowelistyczny Giovanniego Boccaccia (1313-1375), dla historyków literatury jest słupem milowym w rozwoju gatunku, wzorcem noweli respektowanym do dziś. Dla czytelników - od sześciu stuleci - jest literackim rarytasem i niezrównaną lekcją mądrości życiowej, tym cenniejszą, że "pisaną śmiechem". Mądry uśmiech Boccaccia, wyzierający spod warstwy frywolności, czasem rubaszności, jest dowodem zrozumienia i akceptacji wszystkiego co ludzkie.
Biografowie przez długie lata podejrzewali, że swawolność myśli, lekkość pióra i geniusz narracyjny Boccaccio zawdzięcza domieszce krwi francuskiej. Był jednak rodowitym Włochem, urodzonym i pochowanym w Certaldo koło Florencji - stamtąd wywodzą się bohaterowie "Dekamerona", a sam autor przedstawia się w sztuce jako florentczyk. Miał też ukochaną "drugą ojczyznę", Neapol, dokąd wysłał go ojciec na naukę kupiectwa i prawa. Urodziwy Toskańczyk wolał jednak używać życia w gronie złotej młodzieży. Jego liczne podboje miłosne z tego okresu znalazły swe odzwierciedlenie właśnie w "Dekameronie". [PAT]


IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)


02.190114

(POL) polski,


- BRAK ILUSTRACJI -

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz